 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Па чужых узорах
|
|
Лірычныя мініяцюры ў жанры «танка»
|
* * *
Трыццаць адзін склад
Уціснуць у пяць радкоў
Строга па схеме:
Пяць-сем-пяць-сем-сем, — і ўсё!
Вось вам, сябры, і «танка».
* * *
Ёсьць водападзел
Рэчак і рэк на зямлі —
Воля прыроды!
А ёсьць і водападзел
Душ. Чыя ж бы тут воля?
* * *
Якая цяплынь —
Якраз пасярод зімы!
Выйшаў на ганак —
І здалося: дыханьне
Адталай ральлі пачуў.
* * *
Зноў быў навёў я
Ідэальны парадак
На сваім стале —
І зноў, дзякаваць Богу,
Перамагае жыцьцё.
* * *
Сэрца не здрахла —
Яму не даюць драхлець
Добрыя людзі:
Раняць і раняць яго.
Дык мабілізуецца!
* * *
Як засьпяваў ён —
Раптам, на сьцежцы лясной,
Летнім сьвітанкам!
Адкуль жа трэба ісьці,
Каб гэтак шчасьліва пець?
* * *
Падалі адвар.
Водар — родны, а чаго —
Пазнаць не магу.
Ці не гэта і ёсьць лёс
Беларускай культуры?
* * *
Сьмецьце ў космасе
Носіцца па арбітах —
Абломкі ракет...
Гляджу ў сінь нябёс: ну й ну!
І там насьмецілі ўжо!
* * *
Самы высокі
І самы белы касьцёл —
Наш быў, у Гайне.
Заглянеце мне ў душу —
Пераканаецеся.
* * *
Так страшна ўявіць,
Колькі я дам аднойчы
Клопату родным, —
Што хай бы я ўлёгся лепш
Дзесь у брацкай магіле.
* * *
Да дзеда ў госьці
З мамай ідзем — ірвуся
Наперад хутчэй, —
Знаю: за трэцяй гарой
Будзе дзедава вёска.
* * *
А быў жа ён — час,
Калі мне здаваліся:
Рачулка — ракой,
Пагорачкі — горамі,
Дзедава слова — Божым.
* * *
Белая поўня.
Белы сувой дарогі.
Хутка і дома!
Камашы ў адной руцэ,
Куфэрак кніг — у другой.
* * *
«Любіць — не любіць...»
Помню, абшчыпваў і я
Белы рамонак.
Забава, а як хацеў
Скончыць пялёсткам «любіць»!
* * *
Сон, а забыцца
Не хоча. Дзіўная рэч:
Праходзяць гады,
А ён, той сон пра яе,
Не-не ды і ўспомніцца.
* * *
Старыя кнігі...
Наважыў збыць — і не змог:
У кожнай — знакі
Алоўка... Вешкі пуцін,
Якімі ішла душа.
* * *
Праз колькі гадоў
Унук мой будзе юнак,
І нейкі мардач
Пагоніць яго ў Чачню...
Лепш сёньня загіну я!..
* * *
Перад канчынай
Бацька мне скрушна сказаў:
«Вось, паміраю,
А тых, з кімі ўсё жыцьцё
Змагаўся, стала шчэ больш...»
* * *
Як добра было б,
Каб зьнік страшны цень вайны,
Каб рунь ажыла,
І каб шпакі занялі
Домік, што я ім зрабіў!
* * *
Родныя гукі...
З гукаў — родныя словы...
Са словаў — песьні,
Казкі, паэмы, драмы,
Жыцьцё, Радзіма, Народ.
2003, студзень-сакавік.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
